Ως εδώ και μη παρέκει!
Το πρόσφατο ανθελληνικό εθνικιστικό παραλήρημα του Σαλι Μπερίσα επαναφέρει επί τάπητος το πρόβλημα των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Η επίσημη Ελλάδα μάλλον αιφνιδιάστηκε επειδή ανέκαθεν τις χειρίζεται με ακρισία και επιπολαιότητα, επί μεγίστη βεβαίως ζημία των καλώς νοουμένων συμφερόντων μας.
Για τους παροικούντες, ωστόσο, την Ιερουσαλήμ οι δηλώσεις Μπερίσα δεν είναι καθόλου κεραυνός εν αιθρία.
Ολόκληρο το αλβανικό σύστημα εξουσίας δεν έπαψε ποτέ να υπηρετεί αυτόν τον αλυτρωτισμό. Τώρα η ανέξοδη, ακατάσχετη αθυροστομία του Αλβανού πρωθυπουργού απλώς τον επικαιροποιεί και επικοινωνιακά.
Ο Μπερίσα γιορτάζει την εκατονταετηρίδα της ανεξαρτησίας της χώρας του. Ποιας όμως ανεξαρτησίας, με ποιους αγώνες και τίνων το αίμα κερδήθηκε αυτή;
Για την ακρίβεια, η επέτειος Μπερίσα είναι η 28/11/1912, όταν με υπόδειξη της Ιταλίας ο φύλαρχος Ισμαήλ Κεμάλ, συνεργάτης των Τούρκων, ανακήρυξε στον Αυλώνα την ανεξαρτησία της Αλβανίας.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι Αλβανοί όχι μόνον δεν αποτίναξαν τον τουρκικό ζυγό, όχι μόνον δεν αγωνίστηκαν κατά του Οθωμανού δυνάστη, αλλά σ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και ως τα έσχατά της, την πολιορκία του Μπιζανίου και την άλωση του (23/2/1913) από τις προελαύνουσες ελληνικές δυνάμεις, ταυτίστηκαν απόλυτα με τους Τούρκους. Υπήρξαν δεξί τους χέρι. Συγκατοχική και συστρατευμένη δύναμη.
Τα χλιδάτα επομένως πανηγύρια με τα καραγκιοζιλίκια της 4 τόνων θεόρατης τούρτας και τα χιλιάδες σφαχτά δεν είναι μνήμη, είναι κοινό φαγοπότι. Δεν αποτίουν φόρο τιμής σε κάποιους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία, αφού τέτοια θυσία δεν υπήρξε. Η Αλβανία κατασκευάστηκε άνωθεν και έξωθεν για να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα των τότε μεγάλων, και μάλιστα των μετ' ου πολύ ηττημένων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ίδρυσή της είναι δοτή και έγινε με το αίμα των αντιπάλων και όχι των παιδιών της.
Ο Μπερίσα μίλησε για «Αλβανία όλων των αλβανικών εδαφών, από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από τα Σκόπια μέχρι την Ποντγκόριτσα». Αρα, με τον πιο επίσημο τρόπο, έθεσε ευθέως ζήτημα εδαφικών διεκδικήσεων κατά της Ελλάδος.
Τέτοιες όμως συμπεριφορές δεν αντιμετωπίζονται με το σαβουάρ βιβρ. Απαιτούν ανάλογη στάση, αυστηρή και κάθετη προειδοποίηση: ως εδώ και μη παρέκει!
Μαζέψτε τον μαζεύοντας ένα πρώτο δείγμα δικών του και στέλνοντάς τους συστημένους να τους βρει δουλειά και ψωμί εκεί. Εκεί!
Η ιστορία των ελληνοαλβανικών σχέσεων τα τελευταία 100 χρόνια συγκροτεί μίαν «ατέρμονα άλυσσον γενναιοδωριών, θυσιών και υποχωρήσεων από μέρους του ισχυροτέρου [Ελλάδος] αι οποίαι συστηματικώς ανταμείφθησαν από τον ασθενέστερον [Αλβανία] με προσβολάς, λοιδορίας και αδικήματα» (Αλέξη Κύρου, «Οι βαλκανικοί γείτονές μας», σ. 77).
Από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να ψάχνουμε το συμφέρον μας προς τα... πίσω!
Όλοι οι γείτονές μας έχουν εθνικό δόγμα. Όλοι πλην ημών. Εμείς «απόψε αυτοσχεδιάζουμε», κατά το ομώνυμο έργο του Πιραντέλο. Κολλήσαμε στο «δεν διεκδικούμε τίποτε», γι’ αυτό μας διεκδικούν όλοι. Προφανώς με τουρκική απαίτηση, η Αλβανία ακύρωσε τη συμφωνία μας για την ΑΟΖ με διατεταγμένη απόφαση του Ακυρωτικού της και μεις το κατάπιαμε ηττοπαθέστατα.
Έτσι χάσαμε τη Β. Ήπειρο, αν και την απελευθερώσαμε στρατιωτικά τρεις φορές. Μήτε το συμβατό με την αλβανική κυριαρχία και αποδεκτό από την Αλβανία Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 υπερασπιζόμαστε.
Η συμπεριφορά Μπερίσα, όπως και των προκατόχων του (ασφαλώς και των διαδόχων του), είναι αποτέλεσμα της δικής μας απερίγραπτης αβουλίας και αδυναμίας να αξιοποιήσουμε τα τελευταία 20 χρόνια το συντριπτικό πλεονέκτημα που διαθέτουμε έναντι της χώρας του:
Η Ελλάδα με έξοδα των Ελλήνων φορολογουμένων παρέχει απασχόληση, κοινωνικοασφαλιστική κάλυψη, εκπαίδευση και πλείστες όσες διευκολύνσεις σε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς. Κατά καιρούς, απευθείας οικονομική βοήθεια και αλόγιστη πολλαπλή υποστήριξη στο αλβανικό κράτος.
Πάντα ταύτα άνευ ανταλλάγματος, όταν άλλες χώρες με πολλοστημόρια των ελληνικών παροχών τα ανταλλάσσουν με σοβαρές αλβανικές παραχωρήσεις.
Η Ελλάδα έχει λύσει εις βάρος της το αλβανικό πρόβλημα της ανεργίας και της μιζέριας και αν οι ελληνικές ηγεσίες είχαν πολιτική διορατικότητα και πραγματισμό θα είχαν καταστήσει τη γειτονική χώρα πολιτικά και οικονομικά όμηρο.
Επείγει ένας εκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της σύνολης βεβαίως εξωτερικής μας πολιτικής, και εν προκειμένω αυτής έναντι της Αλβανίας με τρόπους που θα πονέσουν τον Μπερίσα.
Ο,τι ζητάει αυτός από την Ελλάδα να το ζητήσει η Ελλάδα από αυτόν. Και ό,τι ζητάει αυτός για τους ομοεθνείς του των ομόρων χωρών να του το ζητήσει η Ελλάδα για τους Βορειοηπειρώτες.
Ο Στέλιος Παπαθεμελής είναι πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης.
